Herkes ne diyecek? Fakat bu ana kadar herkesten ne gördüm ki.. Bana en yakın olanlar dahil olmak üzere, bu herkes dedikleri şey beni üzmekten, hayatımı manasız bir hale sokmaktan başka ne yaptı?
İçimizde şeytan yok... İçimizde aciz var... Tembellik var... İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey: hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var...
Sabahattin Ali'yi bilmeyenimiz yoktur. Eğer varsa da çok azdır. Bende bugünkü yorumumda çok ama çok güzel ve derin bir kitap olan, kitabın konusunu ve içerisinde gelişen olayları bir o kadar sevdiğim; aynı zamanda da şaşırdığım kitap olan İçimizdeki Şeytan yorumu ile karşınızdayım. 😊
Kitabın ana karakterlerinden biri olan Ömer, eskiden mahallesinde tanıdığı ve İstanbul'da seneler sonra karşılaştığı Macide'yi görür ve aşık olur. Macide ise ailesini bırakıp eğitim için İstanbul'a gelmiş ve öğrenimini görmektedir. Ömer'in sürekli onun okula gitmesi, onu görmek istemesi ve onu okulundan alıp eve bırakması ile Macide'yi de sonradan etkileyecek olan bu aşk daha sonra karmaşık bir hale gelecektir. Sorumluluk duygusu gelişmemiş olan Ömer, kendilerini 'aydın' sanan çevresiyle, onların bilgiden yoksun, sözde ilim ve felsefe bildiklerini sananlarla birarada olması sonunda Macide'yi çileden çıkaracaktır. Ve böylelikle kitapta aslında yozlaşmaya ve ahlak yoksunluğuna kapılıp giden ilişkiler silsilesine tanık oluruz.
Ömer, sorumluluğu başaramayıp hep çevresi tarafından ezilen ve yıkılan bir karakter olmuştur. Yani kısaca; İçimizdeki Şeytan'a yenilen ve bunun sonucunu ileride pişmanlıklar ile yaşayacak olan bir karakter karşımıza çıkıyor.
Ömer'in sözde yakın çevresi de kitapta ağır bir şekilde eleştirilir ve bizlere ders verir. Sabahattin Ali'nin yazdığı en sevdiğim kitap olmuştur. Çünkü bizde bazen yanılgıya düşebiliyoruz. Etrafımızdaki kişileri 'sözde aydın' zannedip onlar hakkında eleştirmekten uzak duruyoruz. Bu kitabı okuyun ve başınız tacı yapın derim. 😉😎
Şimdilik görüşmek üzere, hep kitapla kalın. 💗📖📗
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder